காரணமில்லாத சாபங்கள்

ஒரு சுவாரஸ்யமான பழமொழி உண்டு; காகங்களின் சாபத்தால் விலங்குகள் சாவதில்லை.  பறவைகள் அல்லது விலங்குகளின் சத்தங்கள் வரையறுக்கப்பட்ட அர்த்தத்தைக் கொண்டுள்ளன, மற்ற விலங்குகள் அல்லது பறவைகள் மீது சாபத்தை ஏற்படுத்த முடியாது.  ஒரு பறவை தலைக்கு மேல் பறக்கலாம் ஆனால் மனித தலையில் இறங்க முடியாது.  “அடைக்கலான் குருவி அலைந்துபோவதுபோலும், தகைவிலான் குருவி பறந்து போவதுபோலும், காரணமில்லாமலிட்ட சாபம் தங்காது” (நீதிமொழிகள் 26:2).

மந்திரம் அல்லது வசீகரம்:
மந்திரவாதிகள், குறிசொல்பவர்கள், சூனியக்காரர்கள் அல்லது சிறப்பு எதிர்மறை சக்திகளைக் கொண்ட சிலர் எவருக்கேனும் சாபத்தைக் கொண்டு வரலாம் என்று சிலர் நம்புகிறார்கள்.  துரதிர்ஷ்டவசமாக, பல கிறிஸ்தவர்கள் கூட இத்தகைய சாபங்களுக்கு பயப்படுகிறார்கள்.  ஆனால் விசுவாச பிள்ளைகளுக்கு விரோதமான மந்திரவாதம் இல்லை, இஸ்ரவேலுக்கு விரோதமான குறிசொல்லுதலும் இல்லை (எண்ணாகமம் 23:23).

தேவனின் அதிகாரம்:
எல்லா ஆசீர்வாதங்களுக்கும் சாபங்களுக்கும் தேவன் மட்டுமே ஆதாரம்.  அவர் நீதிமான்களை ஆசீர்வதிக்கிறார்;  துன்மார்க்கரைத் தண்டித்து நியாயந்தீர்க்கிறார்.  இந்த அதிகாரத்தையும் செல்வாக்கையும் மனிதர்களோ, பிசாசுகளோ யாராலும் அபகரிக்க முடியாது.

பாதிப்பு இல்லை:
வேதாகமத்தில், தேவ பிள்ளைகள் சபிக்கப்பட்ட சந்தர்ப்பங்கள் உள்ளன, ஆனால் அவை பாதிக்கப்படவில்லை.  அப்சலோம் கலகம் செய்து எருசலேமில் ராஜாவாக பொறுப்பேற்றபோது சீமேயி தாவீது ராஜாவை சபித்தான் (2 சாமுவேல் 16:5-13). அனைவரும் தன்னைச் சபித்ததாக எரேமியா தீர்க்கதரிசி கூறுகிறார் (எரேமியா 15:10).

தயக்கம் கொண்ட பிலேயாம்:
மோவாபின் அரசன் பாலாக் இஸ்ரவேலை சபிக்க பிலேயாமை அழைத்தான்.  “தேவன் சபிக்காதவனை நான் சபிப்பதெப்படி?” (எண்ணாகமம் 23:8). தேவன் யாரையும் சபிக்கவில்லை என்றால், யாராலும் அவ்வாறு செய்ய முடியாது.  உண்மையில், தேவன் ஆசீர்வதித்தவர்களை சபிப்பது மிகவும் ஆபத்தானது.  “படுகுழியை வெட்டுகிறவன் தானே அதில் விழுவான்; கல்லைப் புரட்டுகிறவன்மேல் அந்தக் கல் திரும்ப விழும்” (நீதிமொழிகள் 26:27).

சாபம் என்னும் ஆடை:
சபிப்பதை விரும்பி, சாபத்தையே தனது அங்கியாக அணிந்த தாவீது ராஜாவின் எதிரிகள் இருந்தனர்.  இப்படிப்பட்ட எதிரிகளிடமிருந்து பாதுகாப்புக்காக தாவீது ஜெபம் செய்தார் (சங்கீதம் 109:17-19).

தெய்வீக பாதுகாப்பு:
தேவ ஜனங்களுக்கு தெய்வீக பாதுகாப்பு உண்டு.  ஆபிரகாமை ஆசீர்வதிப்பவர்களை ஆசீர்வதிப்பதாகவும், ஆபிரகாமை அவமதிப்பவர்களை சபிப்பதாகவும் தேவன் ஆபிரகாமிடம் பேசினார் (ஆதியாகமம் 12:3). யாரேனும் ஒரு விசுவாசியை காரணமின்றி சபித்தால், உண்மையில் அந்நபர் தேவனின் சாபத்தை தன்மீது வரவழைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

எல்லா சாபங்களுக்கும் எதிராக நான் தேவனிடம் அடைக்கலம் அடைகிறேனா?

Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்