என் கதவைத் தட்டுவதற்கான கட்டணம்!?

முதியவர் ஒருவர் தனது வீட்டு வாசலில் அதிகாலையில் காத்திருந்தார். தினமும் பேப்பர் போடும் வாலிபன் வந்தான், அவனை தடுத்து நிறுத்தி அவனிடம் இந்த பெரியவர்;  "தயவுசெய்து கதவை தட்டு அல்லது வீட்டில் உள்ள அழைப்பு மணியை அழுத்து; அப்படி சத்தம் கேட்டு நான் வந்த பின் நாளிதழை கொடுத்து விட்டு செல்ல” என்றார். அதற்கு அந்த வாலிபன்; “ஐயா, நேரத்தை மிச்சப்படுத்த தான், நான் ஒரு ரப்பர் பேண்டைப் போட்டு, நாளிதழை ஜன்னல்கள், பால்கனிகள் அல்லது கதவுகள் வழியாக வீசுகிறேன்.  என் சைக்கிளை நிறுத்தி, கதவை திறந்து, நீங்கள் வரும் வரை காத்திருந்து, நாளிதழை ஒப்படைக்கும் வரை நிறைய நேரம் எடுக்கும்”, என்றான்.  மனைவியை இழந்த மூத்த குடிமகன், கண்ணீரோடு அவன் கையைப் பிடித்து, “தம்பி, தயவுசெய்து இதைச் செய்.  நான் உனக்கு கூடுதல் பணம் தருகிறேன், என்றைக்கு நான் நாளிதழை வாங்க வரவில்லையோ அப்போது நான் உயிரோடு இல்லை என்பதை அறிந்து உறவினர்களுக்கு போன் செய். தம்பி,  நான் ஒவ்வொரு நாளும் பார்க்கும் ஒரே மனிதன் நீ தான்” என்றார்.‌ 

தனிமை:
இப்படிப் படித்த, பணக்கார, தனிமையில் வாழ்பவர்கள் ஏராளம்.  பார்க்கவும், பேசவும், கைகுலுக்கவும் மனித ஸ்பரிசத்திற்காக ஏங்குகிறார்கள்.  Zoom அழைப்புகள், வீடியோ வாட்ஸ்அப் அழைப்புகள் மற்றும் பிற தொடர்பு முறைகள் அவர்களை திருப்திப்படுத்தாது.  அப்போஸ்தலனாகிய யோவான், அநேகமாக தொண்ணூறுகளில் மை மற்றும் பேனாவுடன் தொடர்புகொள்வதில் சோர்வடைந்து மக்களை முக முகமாய் சந்திக்க விரும்பினார் (2 யோவான் 1:12).

ஏக்கம்:
மனிதர்கள் எப்போதும் மற்றவர்களுடன் பழக விரும்புகிறார்கள்.  அவர்கள் சார்ந்த உணர்வு இருக்க வேண்டும்.  அது இல்லாமல், அவர்கள் நிராகரிக்கப்பட்டதாக உணர்கிறார்கள், மேலும் முழு உலகத்தினாலோ அல்லது மனிதகுலத்தாலோ கூட கைவிடப்பட்டதாக உணர்கிறார்கள்.

கேளுங்கள்:
இந்த மூத்த குடிமகனைப் போலவே, கதவைத் தட்டுவதையோ அல்லது அழைப்பு மணியையோ கேட்க விரும்புபவர்கள் பலர் உள்ளனர்.  அது அவர்களை மகிழ்ச்சி அல்லது பரவசமடையச் செய்கிறது, ஏனென்றால் யாரோ ஒருவர் நம்மை நினைவில் வைத்திருக்கிறார்களே அல்லது அடையாளம் கண்டுகொள்கிறார்களே என்பதாகும்.

அன்பான தட்டு:
“இதோ, வாசற்படியிலே நின்று தட்டுகிறேன்; ஒருவன் என் சத்தத்தைக்கேட்டு, கதவைத் திறந்தால், அவனிடத்தில் நான் பிரவேசித்து, அவனோடே போஜனம்பண்ணுவேன், அவனும் என்னோடே போஜனம்பண்ணுவான்”  (வெளிப்படுத்துதல் 3:20) என்றார் நம் இராஜாதி இராஜாவும் கர்த்தாதி கர்த்தரும். நம் இருதயம் மற்றும் மனதின் கதவைத் தட்டுவதற்கு அவருக்கு நாம் பணம் செலுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை.  இருப்பினும், பலர் இந்த தட்டலுக்கு செவிடாக உள்ளனர் அல்லது அன்பான தட்டுதலை புறக்கணிக்கிறார்கள் அல்லது நிராகரிக்கிறார்கள்.  இது ஒரு நபர் உயிருடன் இருப்பதை அறிவதற்காக அல்ல, மாறாக நித்திய ஜீவனை அளிப்பதற்காக.

அவருடைய மென்மையான தட்டுதலுக்காக நான் என் கதவைத் திறந்தேனா?

Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்