வருவித்துக் கொண்ட சாபம்?

இந்த கும்பலை பிரதான ஆசாரியன் மற்றும் பிற மத தலைவர்கள் தூண்டிவிட்டனர்.  ரோமானிய தேசாதிபதி பொந்தியு பிலாத்துக்கு முன், பரபாசைத் தேர்ந்தெடுத்தனர், அவன் குற்றமற்ற ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தைப் பற்றி எச்சரித்தான்.  “அதற்கு ஜனங்களெல்லாரும்: இவனுடைய இரத்தப்பழி எங்கள் மேலும் எங்கள் பிள்ளைகள் மேலும் இருப்பதாக என்று சொன்னார்கள்" (மத்தேயு 27:25). இப்படிப்பட்ட வெறுப்புக்கு ஆண்டவர் சிலுவையில் இருந்து அன்புடனும், இரக்கத்துடனும், மன்னிப்புடனும் பதிலளித்தார். "அப்பொழுது இயேசு: பிதாவே இவர்களுக்கு மன்னியும், தாங்கள் செய்கிறது இன்னதென்று அறியாதிருக்கிறார்களே என்றார். அவருடைய வஸ்திரங்களை அவர்கள் பங்கிட்டுச் சீட்டுப்போட்டார்கள்" (லூக்கா 23:34). ஆனாலும் மதத் தலைவர்களோ யூதர்களோ மனந்திரும்பவில்லை.  பிதாவாகிய தேவன் அவர்களை மன்னித்து மனந்திரும்புவதற்கான வாய்ப்புகளை வழங்கினார், ஆனால் அவர்கள் மனந்திருந்தவில்லை.

1) நிராகரிக்கப்பட்ட உயிர்த்தெழுதல்:
கல்லறைக் காவலர்கள் உயிர்த்தெழுதலைப் பற்றி பிரதான ஆசாரியருக்கும் மதத் தலைவர்களுக்கும் தெரிவித்தபோது, ​​அவர்கள் நம்பவில்லை.  உண்மையை மறைக்க சேவகர்களுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து தவறான செய்திகளை பரப்பினர் (மத்தேயு 28:11-15). 

2) நிராகரிக்கப்பட்ட அப்போஸ்தலர்களின் சாட்சி:
எருசலேமில் உள்ள ஆலயத்தின் அழகிய வாயிலில் முடமான மனிதனை கர்த்தராகிய ஆண்டவர் குணப்படுத்தும் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அற்புதத்தை நிகழ்த்தினார்.  பேதுருவும் யோவானும் அந்த அதிசயத்தைக் கண்ட கூட்டத்தினருக்கு மனந்திரும்பும்படி உபதேசித்தார்கள்.  இருப்பினும், மதத் தலைவர்கள் அப்போஸ்தலர்கள் பேசுவதைத் தடைசெய்து அவர்களை அமைதிப்படுத்த முயன்றனர், அதற்கு அவர்கள் கீழ்ப்படியவில்லை.  அவர்கள் தங்கள் போதனைகளால் நகரத்தை நிரப்பினர் (அப்போஸ்தலர் 3,4,5). 

3) நிராகரிக்கப்பட்ட ஸ்தேவானின் சாட்சி:
மேசியாவை நிராகரித்த வரலாற்றிற்கு இணையாக இயங்கும் இஸ்ரவேல் வரலாற்றின் கண்ணோட்டத்தை ஸ்தேவான் மிகுந்த தைரியத்துடன் பேசினான்.  எல்லாம் கேட்டு மனந்திரும்புவதற்குப் பதிலாக, அவனைக் கல்லெறிந்து கொன்றார்கள் (அப்போஸ்தலர் 7). 

4) நிராகரிக்கப்பட்ட பவுலின் சாட்சி:
அவன் கைது செய்யப்பட்டபோது பவுல் கூட்டத்தினரிடம் பேசினான், ஜனங்கள் கேட்கவில்லை.  பின்னர் அவன் யூத தலைவர்களிடம் பேசினான், அவர்களும் அவனது சாட்சியத்தை இரண்டு முறை நிராகரித்தனர் (அப்போஸ்தலர் 22; 23; 25).

அவர்கள் மீண்டும் மீண்டும் தங்கள் இதயங்களை கலகம் செய்யவே கடினப்படுத்தினர் (சங்கீதம் 95:8; எபிரெயர் 3:15). நிராகரிப்பு மற்றும் மனந்திரும்புதல் இல்லாமையின் விளைவாக, எருசலேம் ஆலயம் அழிக்கப்பட்டது, தேசம் சிதறடிக்கப்பட்டது, கிட்டத்தட்ட 1900 ஆண்டுகளாக வாக்குப்பண்ணப்பட்ட தேசத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர்.  படுகொலையின் காரணமாக கோடிக்கணக்கானவர்கள் மடிந்தனர்.  அவர்கள் தங்களுக்கு தாங்களே வருவித்துக் கொண்ட சாபம், அவர்கள் பிள்ளைகளின் தலைமுறைகளுக்கும் கடந்தோடியது.

தேவ ஆவியினால் கண்டிக்கப்படும் போது நான் கலகம் செய்கிறேனா அல்லது மனந்திரும்புகிறேனா?
Author : Rev. Dr. J. N. Manokaran