கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவை நோக்கிப்பார்த்தல்

கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவை நோக்கிப் பார்த்தல் என்பது, அவர் மீது கண்களை நிலைநிறுத்துதல் அல்லது அவர்மீது கவனம் செலுத்துதல் என்றும் குறிப்பிடலாம்.  "அவர் தமக்குமுன் வைத்திருந்த சந்தோஷத்தின்பொருட்டு, அவமானத்தை எண்ணாமல், சிலுவையைச் சகித்து, தேவனுடைய சிங்காசனத்தின் வலதுபாரிசத்தில் வீற்றிருக்கிறார்" (எபிரெயர் 12:2). கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை என்பது ஒரு நித்திய இலக்கு மற்றும் நமது எஜமானனாகிய ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் மீது அசைக்க முடியாத கவனம் செலுத்தும் ஒரு புனிதப் பயணம் ஆகும்.

வெளியே பார்:
இயேசுவை நோக்கிப் பார்ப்பது என்பது எல்லாவற்றையும் விட்டு விலகிப் பார்ப்பதாகும்.  முதலாவதாக, பந்தயத்தில் ஓடுபவர்கள் மேகம் போன்ற திரளான சாட்சிகளிடம் காணப்படும் தேவையற்ற விஷயங்களைப் பார்க்கக்கூடாது.  அவர்களில் உற்சாகப்படுத்தும் சிறந்த ஆளுமைகள் இருப்பார்கள் ஆனால் உத்வேகம் அல்லது ஊக்கத்திற்காக அவர்களைப் பார்க்க வேண்டிய அவசியமில்லை.  இரண்டாவதாக, பாரமான காரியங்களை அல்லது பிற ஆபத்தான மற்றும் கவனச்சிதறல்களை ஏற்படுத்தக் கூடியதைப் பார்க்கக்கூடாது.  மூன்றாவதாக, மற்ற ஓட்டப்பந்தய வீரர்கள் மீது பொறாமையுடன் கவனம் செலுத்தக்கூடாது.

 துவக்குபவரும் முடிப்பவரும்:
 கர்த்தராகிய இயேசு விசுவாசத்தின் துவக்கமும் மற்றும் முடிப்பவர் மட்டுமல்ல;  நம்மில் நற்கிரியையைத் தொடங்கினார், நிச்சயம் முடிவு வரை நடத்துவார் என்று பவுல் எழுதுகிறார் (பிலிப்பியர் 1:6). ஆண்டவராகிய இயேசு தொடக்கக் கோட்டிலும், ஓட்டப் பந்தயத்திலும், இறுதிக் கோட்டிலும் இருக்கிறார்.  அவருடைய கிருபை புரிந்துகொள்வதற்கு அப்பாற்பட்டது மற்றும் அவருடைய உண்மைத்தன்மை விவரிக்க முடியாதது.

மகிழ்ச்சியும் மகிமையும்:
கர்த்தராகிய இயேசு சிலுவைக்கு அப்பால் இருக்கும் மகிழ்ச்சியையும் மகிமையையும் கவனம் செலுத்தினார் (எபிரெயர் 12:2-3). அதே மனநிலை சீஷர்களுக்கும் தேவை.  கர்த்தராகிய இயேசு நல்லவர்களுக்காக சிலுவையை சகித்தார் அல்லது ஒப்புரவாகும், தன் பாவங்களை அறிக்கையிடும் பாவிகளை மீட்டெடுத்தார்.

மகிமையின் ஆவி:
வேதனையான சித்திரவதைகளில் ஒன்று அவமானம்.  அவமானம் எப்பொழுதும் வெறுக்கப்படுகிறது, ஆனாலும் கர்த்தர் அதை வெற்றிக்காக தாங்கினார்.  கர்த்தராகிய இயேசு தம்முடைய பிறப்பைக் குறித்து ஏளனம் செய்யப்பட்டதையும், பேய்களின் தலைவனாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டதையும், அவதூறு செய்பவர் என்று கேலிசெய்யப்பட்டதையும், அடிக்கப்பட்டு, முட்களால் முடிசூட்டப்பட்டு, சிலுவையில் தொங்கவிடப்பட்டதையும் என எல்லா அவமானங்களையும் சகித்தார்.  கர்த்தராகிய இயேசு துன்பத்திற்கும் அவமானத்திற்கும் பிறகு மகிமைப்படுத்தப்பட்டார்.  தேவன் தன் மீது சுமத்தப்பட்ட அவமானத்தை வெறுத்தார்.  எல்லா விசுவாசிகளும் அவருடைய முன்னிலையில் என்றென்றும் மகிமைப்படுத்தப்படுவார்கள்.  அவமானத்திற்கு தான் அவமானமேயன்றி, மகிமையின் ஆவி கிறிஸ்துவிலும் நம்மிலும் இருக்கிறது. "நீங்கள் கிறிஸ்துவின் நாமத்தினிமித்தம் நிந்திக்கப்பட்டால் பாக்கியவான்கள்; ஏனென்றால் தேவனுடையய ஆவியாகிய மகிமையுள்ள ஆவியானவர் உங்கள்மேல் தங்கியிருக்கிறார்; அவர்களாலே தூஷிக்கப்படுகிறார்; உங்களாலே மகிமைப்படுகிறார்" (1 பேதுரு 4:14).  

துன்பம்:
சிலுவை, துன்பம் மகிமைக்கு முன்னோடியானது.  இந்த பூமியில் துன்பங்களைச் சகித்துக்கொள்ளும் போது, ஒரு விசுவாசி நித்தியம் முழுவதும் ஒப்பிடமுடியாத மகிமையை அனுபவிப்பார். "ஆதலால் இக்காலத்துப் பாடுகள் இனி நம்மிடத்தில் வெளிப்படும் மகிமைக்கு ஒப்பிடத்தக்கவைகள் அல்லவென்று எண்ணுகிறேன்" (ரோமர் 8:18).  

 கர்த்தராகிய இயேசுவின் மேல் என் கண்கள் பதிந்திருக்கிறதா அல்லது அவமானங்களை மாத்திரம் சிந்திக்கிறேனா?

Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்