நம்பிக்கையை நிலைநிறுத்துதல்

வெகுநாள் நோய்வாய்ப்பட்ட நபர்,  ஆரோக்கியமான நாளை எதிர்பார்க்கிறார். தேர்வை எதிர்கொள்ளும் மாணவர் வெற்றி பெற நம்புகிறார்.  ஒரு விற்பனையாளர் அந்த நாளில் இலக்கை அடைவார் என்று நம்புகிறார்.  பெரும்பாலான மனிதர்கள் நம்பிக்கையுடன் எழுந்திருக்க விரும்புகிறார்கள்.  சிலர் நல்ல அதிர்ஷ்டத்தை நம்புகிறார்கள், சிலர் தங்கள் சொந்த நேர்மை அல்லது கடின உழைப்பை நம்புகிறார்கள், சிலருக்கு இது வெறும் விருப்பமான சிந்தனை. நிலைமை சாதகமானதாக இல்லாமல் இருக்கலாம், ஆனால் அவர்கள் நம்பிக்கையை எதிர்த்து நம்பிக்கையில் ஒட்டிக்கொள்ள முயற்சி செய்கிறார்கள்.  துரதிர்ஷ்டவசமாக, பெரும்பாலானவர்கள் தோல்வியிலும் விரக்தியிலும் முடிவடைகின்றனர்.

 தேசத்தின் பாவம்:
 “நீதி ஜனத்தை உயர்த்தும்; பாவமோ எந்த ஜனத்துக்கும் இகழ்ச்சி” (நீதிமொழிகள் 14:34). ஒரு தேசம் உண்மை, நீதி, நியாயம் ஆகியவற்றை நிராகரித்தால், நியாயந்தீர்க்கப்படும்.  அதிலும், உடன்படிக்கை, வாக்குறுதிகள் மற்றும் நியாயப்பிரமாணத்தின் பாக்கியத்தைப் பெற்றிருந்த தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இஸ்ரவேல் தேசத்தை என்ன சொல்வது.  தம்மை வெளிப்படுத்திய தேவனை அவர்கள் நிராகரித்தபோது, ​​அவருடைய கோபத்தை வரவழைத்தனர். இராஜாக்கள் தொடங்கி இளவரசர்கள்,  ஆசாரியர்கள் மற்றும் சாதாரண குடிமக்கள் வரை என அனைவருமே உண்மையுள்ளவர்கள் அல்ல.

பாபிலோனிய படையெடுப்பு:
பாபிலோன் இரக்கமற்ற, தீய மற்றும் பொல்லாத தேசமாக இருந்தது.  ஆயினும்கூட, தேவன் தம்முடைய இறையாண்மை அதிகாரத்திலும் செல்வாக்கிலும் இந்தப் பொல்லாத தேசத்தைப் பயன்படுத்தி, தாம் தேர்ந்தெடுத்த மக்களுக்கு கசப்பான பாடங்களைக் கற்பிக்கவும் செய்தார்.  கிமு 586 இல் எருசலேம் மீது படையெடுத்து அழித்தனர்.

பாழடைந்த எருசலேம்:
தேவனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மகிமையான நகரம் பாழடைந்த நகரமாக மாறியது.  சுவர்கள் இடிக்கப்பட்டன, மக்கள் சிறைபிடிக்கப்பட்டார்கள்; குழந்தைகள் ரொட்டி, உணவு மற்றும் தண்ணீரைப் பெறுவதற்காக பிச்சை எடுப்பது, உயிரைப் பணயம் வைத்து வாங்குவது, தாங்க முடியாத பெரும் சுமை, இசை இல்லை, கொண்டாட்டங்கள் இல்லை, விருந்துகள் இல்லை, உண்மையில்  நகரம் வெறிச்சோடியது. “அவள் சத்துருக்கள் தலைமையானார்கள், அவள் பகைஞர் சுகித்திருக்கிறார்கள்; அவளுடைய திரளான பாதகங்களினிமித்தம் கர்த்தர் அவளைச் சஞ்சலப்படுத்தினார்; அவள் பிள்ளைகள் சத்துருவுக்கு முன்பாகச் சிறைப்பட்டுப்போனார்கள்” (புலம்பல் 1-5).

 புலம்பல்:
 சுமார் நான்கு தசாப்தங்களாக, எரேமியா தேசத்தை எச்சரித்தார், மேலும் அவர்களை மனந்திரும்பும்படி அழைத்தார்.  அவர் நிராகரிக்கப்பட்டார், கண்டிக்கப்பட்டார், ஏற்றுக் கொள்ளப்படவில்லை, கடிந்துக் கொள்ளப்பட்டார், கேலி செய்யப்பட்டார்.  எரேமியா தனது ஐந்து அதிகாரங்களில் நகரத்தைப் பற்றி புலம்புகிறார்.  எபிரேய எழுத்துக்களின் படி அமைக்கப்பட்ட கடைசி பகுதியைத் தவிர, எல்லா பத்திகளிலும் 22 சரணங்கள் உள்ளன.  அவர் புலம்பியதினால் அவநம்பிக்கையாளர் அல்ல, ஆனால் ஒரு யதார்த்தவாதி.  மக்களின் ஆவிக்குரிய சோம்பல் மற்றும் வாழ்க்கையின் அனைத்து பகுதிகளிலும் ஏற்படும் விளைவுகள் பற்றிய தனது வேதனையை அவர் பதிவு செய்தார்.

 நம்பிக்கை மற்றும் விசுவாசம்:
 தேவனின் உறுதியான அன்பு ஒருபோதும் தோல்வியடையாது என  நம்பிக்கையின்மைக்கு மத்தியில், அவர் பாடுகிறார், “நாம் நிர்மூலமாகாதிருக்கிறது கர்த்தருடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை. அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது” (புலம்பல் 3:22-23).

 எனது நம்பிக்கை தேவ பண்புகளில் நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ளதா?

Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்