ஜெபிப்பது எப்படி?

எப்படி ஜெபம் செய்ய வேண்டும்?  எதிலிருந்து தொடங்குவது?  எதற்காக ஜெபிக்க வேண்டும்?  ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து எப்படி ஜெபிக்கலாம்  என்ற ஒரு வார்ப்புரு அல்லது வரிசை மாதிரியை (மத்தேயு 6:9-13) ல் காண்பித்திருக்கிறார்.

1) கொண்டாட்டம்:
ஜெபம் தேவனிடமிருந்து தொடங்குகிறது, அதாவது அவர் நம்மை எப்படி நேசித்தார் மற்றும் நம்முடன் அவருக்குள்ள உறவை விளங்கப் பண்ணுகிறது. அவரை ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் அவருடைய பிள்ளைகளாகி, அவரை அப்பா, பிதாவே என்று அழைக்க உரிமை உண்டு (யோவான் 1:12; ரோமர் 8:15). இது ஒரு அற்புதமான உறவின் மகிழ்ச்சியான கொண்டாட்டமாகும்.  தேவனை 'எங்கள்' பிதாவே என்று அழைப்பது என்பது உலகெங்கிலும் உள்ள அனைத்து விசுவாசிகளுடனும் சொந்தமான உணர்வைக் கொண்டிருப்பதாகும்.

 2) பரிசுத்தம்:
உம்முடைய நாமம் பரிசுத்தப்படுவதாக என்பது ஜெபத்தில் முக்கியமான அம்சம்.  நாம் தேவனுக்கு பரிசுத்தத்தை சேர்க்க முடியாது. மக்கள் தேவனை எப்படி உணர்கிறார்கள் என்பது ஒரு கிறிஸ்தவரின் வாழ்க்கை முறை, அணுகுமுறை, வார்த்தைகள் மற்றும் நடத்தை மூலம் வெளிப்படுத்தப்படுகிறது.  கிறிஸ்தவர்கள் உலகத்திற்கு வெளிச்சமாகவும், பூமிக்கு உப்பாகவும் இருப்பதால், கிறிஸ்தவர்கள் அல்லாதவர்களை பரலோகத் தந்தையை வணங்கும்படி தூண்டுகிறார்கள் (மத்தேயு 5:13-16).

 3) தேவ ராஜ்யம்:
கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்து ராஜாக்களின் ராஜா மற்றும் பிரபுக்களின் தேவன்.  அவருடைய ராஜ்யம் நித்தியமானது மற்றும் அசைக்க முடியாதது (எபிரெயர் 12:28). எல்லா கிறிஸ்தவர்களும் இந்த ராஜ்யத்திற்கு மற்றவர்களும் வருமாறு வேண்ட அழைக்கப்படுகிறார்கள். அனைத்து கிறிஸ்தவர்களும் ராஜ்யத்தின் தூதர்களாக இருக்க ஜெபிப்பது மற்றும் அருட்பணி முயற்சிகள் ஜெபத்தின் இன்றியமையாத அம்சங்களாகும்.

4) தேவ சித்தம்:
தேவ சித்தம் எல்லா நேரங்களிலும், எல்லா இடங்களிலும் செய்யப்பட வேண்டும். திருச்சபை அவருடைய சித்தத்தைச் செய்ய வேண்டும், ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவனும் செய்ய வேண்டும். தேவ சித்தம் இனிமையானது, ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியது மற்றும் நேர்த்தியானது (ரோமர் 12:2). தேவ சித்தத்தை அறிந்து தேவ சித்தத்தைச் செய்வது என்பது மிகப்பெரிய ஞானம்.

 5) ஆகாரம்:
உண்மையில், நமது சரீரம், உணர்ச்சி, உளவியல், உறவு, அறிவுசார், உடலியல் மற்றும் நிதித் தேவைகள் அனைத்தும் ஆகாரம் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன.

 6) மன்னிப்பதன் விளைவு:
தேவ ஜனங்கள் மற்றவர்களிடம் பெருந்தன்மையோடு இருக்க வேண்டும் என்று தேவன் எதிர்பார்க்கிறார்.  மற்றவர்களை மன்னிப்பது என்பது பெருந்தன்மையின் மிகப்பெரிய பரிசு.

 7) அர்ப்பணிப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு:
ஜெபம் அர்ப்பணிப்புடன் முடிவடைகிறது மற்றும் தீமையிலிருந்து இரட்சிக்க மன்றாடுகிறது.  நாம் இந்த பூமியில் வாழும் வரை, சோதனை என்பது இருக்கும், தேவன் மாத்திரமே நம்மை பாதுகாக்க வேண்டும்.  நம்மை வழுவாமல் காக்க அவரால் மட்டுமே முடியும் (யூதா 1: 24-25).

ஜெபம் என்பது தேவனை மையமாகக் கொண்டது, அது தேவன், அவருடைய குணாதிசயம், ராஜ்யம் மற்றும் சித்தத்துடன் தொடங்குகிறது, பின்னர் மனிதனின் ஆவி, ஆத்துமா மற்றும் சரீரத் தேவைகளை நிவர்த்தி செய்கிறது.

 இன்று என்னுடைய ஜெப வாழ்க்கை எப்படிப்பட்டதாக இருக்கிறது?

Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்