அடிப்படையா அல்லது வணிக சிந்தனையா?

அமெரிக்காவில் ஒரு போதகரும் அவரது மனைவியும் மூன்றரை மணி நேர பயணமாக உள்நாட்டு விமானத்தில் பயணம் செய்தனர்.  இதில் சுவாரஸ்யமானது என்னவென்றால், மனைவி அடிக்கடி விமானப் பயணம் செய்ததால் முதல் வகுப்பில் பயணம் செய்யும் வாய்ப்பு கொடுக்கப்பட்டது.  ஆனால் போதகர் பொதுவாக எல்லோரும் பயணிக்கும் எக்னாமிக் வகுப்பில் இருந்தார்.  அவருக்கு இந்த காரியம் எரிச்சலாக இருந்தது, மூன்று முறை விமானத்தின் போது தன்னிடத்தில் இருந்து எழுந்து மனைவியின் இடத்திற்கு சென்று கோபத்தோடும் வெறுப்போடும், உனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி உயர்வு, எனக்கு ஏன் இல்லை எனக் கேட்டபடி அறைந்தார். பயணம் முடிவுக்கு வந்து, விமானம் தரையிறங்கியதும் அந்த போதகர் கைது செய்யப்பட்டார் (தி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா, ஜூலை 9, 2024). நாம் ஒன்றைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்; திருமணம் என்பது அன்பின் அடிப்படையிலான உடன்படிக்கையாகும். “அன்பு பொறுமை உள்ளது. தன்னைப் புகழாது, அன்பு தற்பெருமை பாராட்டாது. அன்பு பொறாமை அற்றது. அன்பு கடுமையானதன்று. அன்பு தன்னலமற்றது. அன்பு எளிதாகக் கோபம் அடையாது. தனக்கு எதிராக இழைக்கப்படும் தீங்குகளையும் அன்பு நினைவுகொள்ளாது” (1 கொரிந்தியர் 13:4,)

பொறுமையும் ஆதரவும்:  
அன்பு பொறுமையும் அன்பும் நிறைந்தது.   போதகர் பொறுமையாக இருந்திருக்க வேண்டும்.  பதவி உயர்வு என்பது கிழக்கிலிருந்தோ மேற்கிலிருந்தோ தெற்கிலிருந்தோ அல்ல தேவனிடமிருந்து மட்டுமே வரும். ஒருவனை முக்கியமானவனாக்கும் வல்லமை எதுவும் இப்பூமியில் இல்லை
(சங்கீதம் 75:6) என்பதை போதகர் அறியவில்லையோ. பொறுமையிழந்த போதகர் இப்போதே தனக்கும் உயர்வு வேண்டும் என விரும்பினார். மனைவிக்கான அங்கீகாரம் விமான நிறுவனத்திலிருந்து கிடைத்தது, அவர் மனைவியிடம் கரிசனையாக இருந்திருக்க வேண்டும், ஆனால் அவரோ கோபத்தையும் வன்முறையையும் வெளிப்படுத்தினார்.

பொறாமை கொள்ளாதே: 
தேவ அன்பால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு நபர், மற்றவர்கள் மீது பொறாமைப்படுவதில்லை.   அவர் தேவனை நல்லவராகவும், நீதியுள்ளவராகவும் நம்புகிறார், மேலும் அவருடைய மக்களுக்கு எப்போது உயர்வு வேண்டும் என்பது அவருக்குத் தெரியும். மனதில் சமாதானம் உள்ள ஒருவன், உடலிலும் ஆரோக்கியமாக இருப்பான். ஆனால் பொறாமையோ நோய்களுக்குக் காரணமாகிறது (நீதிமொழிகள் 14:30). ஆம், பொறாமை எலும்புருக்கி என்பதை உணராமல் சில மணிநேர பயணத்தில் மனைவியின் சுகமான பயணத்தைக் கண்டு போதகர் பொறாமைப்பட்டார் (நீதிமொழிகள் 14:30). 

பெருமை:  
போதகர் தனது அழைப்பு, வரம் மற்றும் ஒரு போதகராக அந்தஸ்தைப் பற்றி பெருமையாகக் கூறிக்கொண்டிருந்தார்.   அவர் மரியாதையுடன் நடத்தப்படவில்லை என்று நினைத்தார்.   இந்த புகழ்ச்சி எந்தவொரு சலுகைகளும் இல்லாதபோது சலுகைகளை கோரியது.   வேலைக்காரன் என்ற மனப்பான்மைக்கு பதிலாக, உரிமை மனப்பான்மை அவரிடம் இருந்தது.  

ஆணவமும் முரட்டுத்தனமும்:  
ஒரு கணவனாக, போதகர் தன்னை ஒரு கடவுள் அல்லது கடவுளுக்கு ஈடாக நினைத்தார், மேலும் தனது மனைவியிடமிருந்து வணக்கத்தையும் பணிவையும் எதிர்பார்த்து ஆளுமையை காண்பித்தார். அவரது ஆணவம் அவரை முரட்டுத்தனத்திற்கு அழைத்துச் சென்றது. பொது இடத்தில் மனைவியிடம் தவறாக நடந்து கொண்டார்.  

எரிச்சலும் கோபமும்: 
அவர் எரிச்சலும் கோபமும் கொண்டவராக இருந்தபோது, ​​அவர் தவறான மற்றும் வன்முறையானவராக மாறினார்.

 நான் அன்பின் பாதையை தெரிந்தெடுக்கிறேனா?  

 Author: Rev. Dr. J .N. மனோகரன்